Rammellzee – gestileerd RAMM:ΣLL:ZΣΣ – (VS, eind jaren '60–2010) was een beeldend kunstenaar, ‘graffiti writer’, schilder, performancekunstenaar, hiphopartiest, kunsttheoreticus en beeldhouwer uit New York. Hij was een bijna mythische figuur, met een unieke artistieke positie die nog het beste te vergelijken is met die van Jospeh Beuys. Hij benaderde de werkelijkheid vanuit een heel eigen systeem: een allesomvattende, persoonlijke universum-mythe waarin ruimte, heden, verleden en toekomst met elkaar verbonden zijn op basis van mathematische theorieën en semiotische filosofie die zijn tijd ver vooruit was. Zijn universum kwam tot leven in zijn graffiti, schilderijen, muziek en illustere performances met futuristische visioenen en bijbehorende kostuums. Rammellzee liet een onuitwisbare indruk achter op de New Yorkse hiphop en graffitiscene. Zijn invloed is terug te vinden in de werken van Jean-Michel Basquiat, Keith Haring en Kenny Scharf.

In een poging om zijn werk in een dialoog te plaatsen met de westerse kunstgeschiedenis bracht Rammellzee vanaf eind jaren zeventig zijn werk van treinwagons en stadse muren naar het canvas. Na zijn eerste solotentoonstelling bij de Amsterdamse galerie Yaki Kornblit volgden al gauw enkele tentoonstellingen onder andere bij het Haags Gemeentemuseum en het Groninger Museum. Het drieluik Jams is een uniek werk in het oeuvre dat uiting geeft aan Rammellzee’s mathematische theorieën en semiotiek.

Guillaume: ‘That’s wassup man! Ik ben megatrots dat dit erin zit. Rammellzee is een octopus, de embodiment van wat ik zie als hiphop – hij rapt, schildert, verzamelt, hij maakt die poppen…’

Edson: ‘Hij leefde in zijn eigen wereld, had niks te maken met rules and regulations. Hij is de motivator en inspirator van heel veel rappers. Hij heeft een classic nummer gemaakt dat 10 minuten duurt, hij blijft maar rappen!’