De geportretteerde gezichten van fotograaf Menno Kok (NL, 1972) zijn zowel bekend als anoniem, flamboyant en schuchter tegelijkertijd. Ze geven uitdrukking aan een tijdperk en een generatie. Die is zelfbewust in haar fragiliteit, stellig en overtuigd in haar adolescentie. De foto’s zijn gepresenteerd op de toiletten van Het HEM, een plek waar men meestal eventjes alleen is en de ruis naar de achtergrond verdwijnt. In hun absente aanwezigheid laten ze letterlijk een stilte vallen.

Guillaume: ‘Menno is een goede portretfotograaf. Hij zoekt altijd uitgesproken types op om te fotograferen, waarmee hij zijn werk richting geeft. Hoe zekerder mensen zich voelen over zichzelf, hoe beter ze zijn in het opzoeken van een dialoog. Daarom is het belangrijk om te weten waar je vandaan komt, daaruit haal je bouwstenen voor the knowledge of self.’