Noa Giniger (1977, Israël) creëert subtiele scenario’s – vaak met een beperkte levensduur – die de onuitgesproken aspecten van het menselijke individu visualiseren. Haar installaties omvatten collecties van objecten zoals witte paarden op een lange smalle sokkel, sequenties van woordenboeken die de ene taal met de andere verbinden of zonnelampen die in verlichte vitrines worden tentoongesteld. Alledaagse objecten krijgen een nieuwe betekenis door hun alternatieve locatie. Andere werken van Giniger proberen de spanning tussen het bestaan en de essentie te benadrukken, vaak met een dubbelzinnig begin en einde.

Chapter 3HREE toont een apparaat dat cyclisch de woorden FOR THE TIME BEING toont en tegelijkertijd een luchtstroom creëert. Daar waar de tentoonstelling op vele vlakken de verbondenheid met de omgeving en haar vergankelijkheid bevraagt, schept For the Time Being net helderheid in deze thematiek. De ratelende mechaniek van het goedkoop geproduceerde ‘hebbeding’ draagt onmiskenbaar een vorm van melancholie uit: het potentieel van hier en nu wordt uitgedaagd door de voorlopigheid van het bestaan.