De installatie toont een uitvergroot beeld. Hierop zien we jongens, met bezweet voorhoofd, die dansen met meisjes wiens gezichten niet zichtbaar zijn. Op de foto is iets van moeilijke tijden te zien. De betekenis van dit werk draait rond de aanwezigheid van “gereflecteerd licht”. De ruwe zaklamp, die de foto meer dan 60 jaar geleden mogelijk maakte, en de projectorlamp waardoor deze foto vandaag wordt gezien, vertonen een mysterieuze gelijkenis. Met eigentijdse technieken voegt Claerbout minimale bewegingen toe aan het oorspronkelijk stilstaande beeld. De trage 3D-beweging lijkt in eerste instantie aan onze wens te beantwoorden om het gelaat van de dames te onthullen, maar laat uiteindelijk alleen de blik van de heren subtiel verschuiven.

Kunstenaar David Claerbout (1969, België) stelt vragen over de manier waarop wij onze omgeving waarnemen en hoe we omgaan met het verglijden van de tijd. Bestaand fotografisch of videografisch materiaal, zoals oude zwart-witfoto’s, vormt vaak het vertrekpunt voor zijn werk. Dat is bij Dancing Couples niet anders.