In een wereld vol visuele prikkels zorgt Maaike Schoorel (1973, Nederland) voor rust met haar minimale, bijna witte schilderijen. Met behulp van foto’s zet ze zeer lichte schetsen van alledaagse voorwerpen en landschappen op het doek. Haar subtiele werk refereert naar de klassieke schilderkunst maar is door het gebruik van familiealbums en snapshots, ook een zeer persoonlijke reflectie op de wereld om haar heen. De schilderijen van Schoorel introduceren een klassiek filosofisch vraagstuk: in hoeverre wordt de mens wanneer ze haar omgeving nabootst zelf schepper en/of overheerser van de natuur? Schoorels werken zijn abstracties van beeltenissen van natuurlandschappen. Ze schildert foto̕s na maar abstraheert ze zodanig dat een bijna kleurloos beeld overblijft. Hoe langer je naar het beeld kijkt, hoe meer dynamiek je kan ontdekken.