Bianca Bondi (1986) is een kunstenaar-als-alchemist. Geliefde werkmaterialen zijn voor haar zout, koperpigment, hibiscus, verdigris, argon, kwikgas, zijde, chroom, leer, kokosnootschillen en latex. Deze lijst levert een fantasievolle combinatie op van dierlijke en plantaardige mineralen, biochemische stoffen en tactiele oppervlaktes. Ze bouwt ruimtelijke installaties die ze vervolgens als een soort proeflaboratorium bewerkt. De materialen gaan hun eigen verbindingen met elkaar aan. Bondi controleert de onderlinge reacties niet, maar laat ze hun eigen gang gaan. In dat proces ontwikkelen zich de meest onwaarschijnlijke creaties: een spel van kleur, vorm en ruimte.

Reagerend op de indringende kelderarchitectuur van Het HEM, maakt Bondi een intieme huiselijke installatie die de dynamiek van samenzijn ademt. Een verlaten eettafel als herinnering aan het afwezige gezelschap, verdwenen in het niets of opgelost in en vergroeid met haar omgeving.