Simon(e) van Saarloos:

Ik maakte Evan Ifekoya’s werk voor het eerst live mee in De Appel, Amsterdam, waar een bezoek aan de soloshow A Score, A Groove, a Phantom, a Congregation aanvoelde als het betreden van een dark room in een club: eerst door een zwaar kralengordijn, een donkere gang in, dan in de kelderachtige ruimte neon lichten en verschillende beats en stemmen door elkaar heen. In een kleine ruimte achterin, was een grot van pluche, en de stem van Ifekoya, intiem dichtbij, een beschrijving van seks en lust die niet onderdoet aan het verhaal van Olave Nduwanje in deze Zine. Polyvocaliteit (meerstemmigheid die niet alleen over verschillende stemmen gaat, maar ook om de klankkleur, overlap en toon van die verschillende stemmen) en overvloed staan voor Ifekoya centraal. ‘Wat,’ vraagt hen, als we vanuit overvloed denken in plaats van schaarste?’ Polyvocaliteit is daar onderdeel van, omdat je er daarbij vanuit gaat dat verschillende stemmen geen kakofonie opleveren, of een onbegrijpelijke wir war perspectieven en stemmen, maar dat er ruimte is voor alle stemmen, incluis de verstoring en disruptie die dit kan veroorzaken. Ifekoya nodigt je uit om alles en iedereen te zijn.