Emissary Forks at Perfection, 2015–16
Duur oneindig, live simulatie + geluid

Bruikleen van Migros Museum für Gegenwartskunst in Zurich

Emissary Forks at Perfection is het tweede deel uit de Emissary-trilogie van Ian Cheng. De reeks bestaat uit live algoritmische simulaties waarmee de kunstenaar een model creëert voor het menselijke cognitie en zelfbewustzijn en de wijze waarop deze evolueert met het oog op kunstmatige intelligentie. Cheng ontwierp uiteenlopende persoonlijk-heden die allemaal een ander zelfbewust-zijnsniveau hebben – van een automaton die zijn acties baseert op directe aansturing van een extern wezen, tot zeer geavance-erde kunstmatige intelligentie (AI) die op een metaniveau informatie verwerkt en handelt. En tenslotte de mens met zijn drang tot narratief en sentiment. Cheng brengt deze drie karakters samen in een landschap waarin ze voortdurend op elkaar reageren, vergelijkbaar met een videogame dat zichzelf speelt. De handelingen van de personages lijken volstrekt onvoorspelbaar, maar zijn ingegeven door een zelflerend algoritme vergelijkbaar met de tools die onze Google-feed vormgeven of Amazon producten aanprijzen.

In Emissary Forks at Perfection bevinden we ons in de verre toekomst aan een kratermeer van een slapende vulkaan, een gebied dat na eerdere uitbarsting (in het eerste deel van de trilogie) is uit-gegroeid tot een zeer vruchtbaar Darwinistisch paradijs. De mens is uitgestorven, maar wordt door de AI opnieuw tot leven gewekt om te zien hoe deze op zijn omgeving reageert. We volgen de mens, vergezeld door een roedel Shiba Inu honden, in zijn bewegingen door een eindeloos generiek landschap waar hij noch overzicht noch controle over heeft.

“Perhaps the most intimate crisis we face today is the limits of human consciousness to really grasp non-human scaled complexity”, schrijft Cheng. De gedecentraliseerde sensatie die zijn kunstwerken oproepen maken ons bewust van de analogie tussen natuur (door Darwin de meest complexe live simulatie genoemd) en de organische aard van de technologieën die we toepassen. Beide zijn te ingewikkeld voor de mens om te vatten, en vragen daarom wendbaarheid en aanpassingsvermogen.