Scenografie van CHAPTER 5IVE

In nauwe samenwerking met de curator ontwikkelde ontwerpbureau Diogo Passarinho Studio een scenografie die de expositieruimte van Het HEM trans-formeert in een agrarisch productielandschap, waar kunstwerken als kavels in elkaar haken. Het licht – ontworpen door Theatermachine – beweegt mee met het moment van de dag en het seizoen. Overdag speelt de zon met de kunstwerken, in de avonduren schijnt er een koel maanlicht door de ruimte.

Twee ruimtelijke portalen – een zandduin en een irrigatiesysteem – delen de essayistische tentoonstelling in drie hoofstukken. Het eerste deel toont kunstwerken die de diepe tijdsbeleving en de voorouderlijke banden met het langzame landschap verbeelden (zoals bij Agnes Waruguru en Agnes Denes); het middelste deel wijst ons op gebruiken waarmee we onze connectie met de natuur versterken (zoals de trainingsmodules van de Onkruidenier of de bevertechnieken die we door de tekeningen van Suzanne Husky leren kennen); in het laatste gedeelte bepaalt techniek van vandaag en de nabije toekomst hoe we landschap zien en er deel vanuit maken (denk aan de werken van Gerard Ortín Castellví en Ian Cheng). De bezoeker wandelt tussen twee uitersten heen en weer – om Charles C. Mann’s metafoor nogmaals in herinnering te brengen - tussen de behoudende profeet enerzijds en de progressieve tovenaar aan de andere kant (zie ook essay van Rieke Vos in deze Zine).