Van 2 september 19u t/m 30 oktober 2022 presenteert Het HEM Sweet Harmony: Out of the Underground – de derde editie van een reeks tentoonstellingen die vanuit artistiek oogpunt reflecteren op 40 jaar rave cultuur.
Na eerdere edities in Londen en Manchester, vindt de derde editie van Sweet Harmony plaats in de meest gepaste ruimte van Het HEM: de 200 meter lange voormalige schietbaan in de kelder van het gebouw. Rauw en donker met multi-generationele graffiti op de betonnen muren, zal de post-industriële architectuur van de tunnel als bekend terrein aanvoelen voor oude en nieuwe ravers.
Rave is een broedplaats voor hedendaagse kunst sinds zijn ontstaan in de VS (Chicago en Detroit), het Verenigd Koninkrijk, de Balearen en het vasteland van Europa. Sweet Harmony toont werken van kunstenaars die uit de rave cultuur zijn voortgekomen of er in hun praktijk door zijn geïnspireerd. Hun artistieke uitingen raken thema’s aan als de spirituele en mythische aspecten van rave; rave als ruimte voor queer play en verzet; en belichten hoe de rave-cultuur simultaan is ontstaan in verschillende steden over de hele wereld.
De nachtclubs Waakzaamheid in Koog aan de Zaan, Parkzicht in Rotterdam en de RoXY in Amsterdam waren prominente plaatsen waar manifestaties van de Nederlandse rave- en housecultuur eind jaren tachtig en begin jaren negentig zijn ontstaan. Sweet Harmony schetst de brede internationale context waar de Nederlandse rave-cultuur is ingebed. Het geeft een nieuwe betekenis aan lokale, schijnbaar op zichzelf staande uitingen van jongerencultuur en de impact daarvan op hedendaagse kunst en cultuur op wereldschaal.
Voor de Sweet Harmony tentoonstelling compileerden gastcuratoren Inez Giele de Jong en Joost van Bellen, voormalig programmeurs van Club RoXY, een ode aan de kunstcollectie van deze roemruchte Amsterdamse uitgaansgelegenheid die cultuur en muziekstromingen als house, easy tune en hiphop op de kaart van Nederland zette. Onder de naam R.A.R.O.X.Y. ‘Reminiscing the Artwork of the Radical Outlet for the Xenomaniac in You' legt deze mini-tentoonstelling nadruk op de aanwezigheid van kunst en performances met de overtuiging dat dit de inspiratiebron is geweest van spektakeldecors op festivals zoals we die nu kennen.
Deelnemende kunstenaars in Sweet Harmony zijn onder meer: Harvey Ross Ball, Aukje Dekker & Gerald van der Kaap, Meeus van Dis, Franklin, Thomas van Linge, Michele Rizzo, Sarah Schönfeld, Alyson Sillon, Ari Versluis, Juha van 't Zelfde, Spyros Rennt, Mark Leckey, Vinca Petersen
The R.A.R.O.X.Y. Room bevat werk van Paul Blanca, Leigh Bowery, Cleo Campert, Jean-Paul Commandeur, Erik Fens, Peter Giele, Pieter Bijwaard, Harry Heyink, René Habermacher, Jurriaan van Hall, Gerald van der Kaap, Inez van Lamsweerde & Vinoodh Matadin, Seymour Likely, Siert Dallinga, Maxim Meekes, Erwin Olaf, Ruud van der Peijl, Walter Russ, Niels Schumm & Nepco, Gebr. Silvestri, Aam Solleveld, Jan Verburg, Guus van der Werf en meer.
Over de toegankelijkheid:
Sweet Harmony vindt plaats in onze ondergrondse schietbaan, die helaas alleen via trappen bereikbaar is. Mensen in een rolstoel of met andere mobiliteitshulpmiddelen verzoeken wij voorafgaand aan uw bezoek contact met ons op te nemen. Op deze manier kunnen we inschatten wat er mogelijk is om uw bezoek aan de tentoonstelling te vergemakkelijken, of mogelijk te maken.
De tentoonstelling bevat ook zeer donkere secties, snel flikkerende lichten en harde geluiden.
Aukje Dekker & Gerald van der Kaap
In the 1990’s, artists Rineke Dijkstra and Gerald van der Kaap created a series of ‘screentests’ – reminiscent of Warhol’s video-portraits – in which they removed young clubbers from their context (the dancefloor) and filmed them dancing in a neutral setting, creating an insightful portrait of youth life in that era. For Buzzclub Sexyland 2022 (Screentest #9), artist and Sexyland co-founder Aukje Dekker invited Van der Kaap to collaborate on a project that asks: what happens if we recreate the experiment in 2022? The clubs in which Van der Kaap and Dijkstra filmed – MysteryWorld in Zaandam, RoXY and Vrieshuis Amerika in Amsterdam, and Buzz Club in Liverpool – are all closed, but they create a ghostly veil over the projection screen as we watch Sexyland’s clientele participate in the experiment. Dekker’s method of commenting on existing artworks and exposing the processes that give them value emphasizes the awkwardness and self-consciousness that comes from shaking people out of their socialized relationship with a camera. Van der Kaap’s soundtrack heightens the tension between artist and subject and makes us complicit in the almost shocking disembodiment that takes place when a clubber is isolated from the club.